انتظار دارم ناله های مرا تحلیل کنند

786

سلام به همگی

امیدوارم تا اینجای سال اتفاقای خوبی براتون افتاده باشه.

تو برنامه ی چهارشنبه شب راز کانال چهار گفتگویی بود بین آقای حاتمی کیا با نادر طالب زاده، که به نظرم حداقل یه بار خوندنش خالی از لطف نباشه. به خصوص برای دوستانی که علاقه ی زیادی به سینما و زمینه های هنری دارند. این گفتکو تا حدی به شناختن نوع نگاه سینماگران ما کمک می کنه. البته امیدوارم صداهای دیگه ای که تو سینما وجود داره و همین الان جریان حاکم سینمای ما هم هست بیان و به این حرفا پاسخ بدن و از نظر خودشون به صورت منطقی دفاع کنند البته این دفاع طبیعتا نمی تونه حرفای آقای علی معلم که بعد از جشنواره زده شد باشه چون به جای نقد منطقی بیشتر حواشی رو مطرح کرده بودن.
بخشی از صحبت های سازنده ی فیلم (چ) رو با هم می خونیم:



باید بدانیم برای چه آمده‌ایم و میخواهیم چه بگوئیم

حاتمی‌کیا: این آرزوی همه ی کارگردان ها است که فیلمهایشان با توده زیادی از مخاطب درگیر شود اما تا فیلم را نسازیم نمیتوان فکری کنیم ما باید در فیلممان عناصری مثل جذابیت و قصه گویی و حرف زمان و .. را داشته باشیم تا بتواند جذب مخاطب کند.
در اصل باید بدانیم برای چه آمده‌ایم که میخواهیم چه بگوئیم در این سینما؛ یک فیلمهایی در لحظه جذب مخاطب می‌کند و برخی فیلمها در طول زمان کارش دیده میشود و باید بعنوان سردمدار حرکت شناخته شود.

میخواستم هم به حال جواب بدهم و هم به فکر آینده باشم

مهمترین مسأله من در "چ" همین حرکت در مسیر زمان بود. فیلم ساختن درباره شهید چمران برایم ریسک بود. می‌ترسیدم چون که خیلیها شناختهای متفاوتی از شهید چمران دارند و من باید به جنگ این شناختها میرفتم و در آن نفوذ کنم. باید حرفی که مستقل خودم هست را بزنم؛ برای همین نمی‌توانستم در زمان ساخت "چ" فکر کنم که مخاطب آیا با من راه خواهد آمد یا نه؟
 من میخواستم حرف زمان حال را هم جواب بدهم و به درد آینده هم بخورد. چمران را بیشتر چریک دیده بودیم درحالیکه او چهره دیگری دارد و به دنبال ختم خیر کردن ماجرا بود؛ احساس کردم به درد الان میخورد.

مرورگر

786

سلام
لطفا با مرورگر internet explorer وارد وب نشید. هم برخی از عکس ها رو نمایش نمی ده و هم اینکه بعضی وقتا سرعت رو شدیدا کاهش می ده و من شرمندتون میشم.
ممنون

مهمان نوازی جامعه از تکنولوژی های جدید ارتباطی

 

786

مهمان نوازی جامعه از تکنولوژی های جدید ارتباطی

 

 

زمانی که جامعه ی ایران را از نظر فرهنگی مورد بررسی قرار می دهیم به صورت ملموسی مشاهده می کنیم که نهاد یا حتی فرا نهادی به نام مذهب به یکی از ابعاد جدا نشدنی فرهنگ ما تبدیل شده است حتی کسانی که ظاهرا در جامعه مذهبی به نظر نمی رسند و از نظر ظاهری هم چه بسا در تقسیم بندی های رایج مذهبی نباشند در درون باورهایشان و حتی تفکرشان که شاید از مسائل ظاهری اهمیت بیشتری هم داشته باشد رگه های جدی از باورها ی دینی نمایان است.

با این مقدمه ما در جامعه سه طبقه داریم.

اول طبقه ای که بیشتر اظهار علاقه به دینداری دارند و فکر می کنند که لازمه ی مسلمانی و دینداری این است که باید به پدیده های جدید و تغییراتی که در زمان پیدا می شود با نظر بدبینی نگاه کنیم و آنها را به چشم اموری که بر ضد دین به وجود آمده است ببینیم. در نیتجه این گروه همواره در تحولات اجتماعی کند رو هستند و عقب حرکت می کنند، همیشه پیرو و دنباله رو جامعه هستند. صبر می کنند زمانی در مقابل پدیده های اجتماعی کاملا شکست خوردند. آن وقت تسلیم می شوند. اگر بخواهیم اشاره ی دقیق تری داشته باشم باید به تعبیر حضرت امیر در نهج البلاغه خطبه ی 32 اشاره کنم که در شکایت از اصحابش که چرا نباید ما و شما قوه ی پیشگیری داشته باشیم صحبت می کنند.