تاکتیک ضد شایعه

786

تاکتیک خبری /ضد شایعه/

 چند سال پیش زمانی که رهبری به دلیل سرماخوردگی شدید راهی بیمارستان شدند حرف های زیادی در خصوص این اتفاق در فضای جامعه مطرح شد. پخش یک فیلم سخنرانی که مربوط به چند هفته قبل هم میشد به این شایعات دامن زد تا این حد که زبونم لال، خدایی نکرده برخی از ملاقات کاری حضرت عزرائیل با حضرت آقا خبر میدادند. اتفاقی که حتی تصورش هم دنیا رو تکون میده و من غیر واقع بینانه دوست دارم بگم امیدوارم هیچ وقت این اتفاق نیفته. کاری که هفته ی گذشته در خصوص پوشش خبری عمل رهبری انجام شد در نوع خودش یک کار بی سابقه و کم نظیر بود. ما برای مدت ها شاهد این بودیم که اخباری که مربوط به رهبری میشد به صورت خیلی بسته و با یک تم خاص نمایش داده میشد و همین امر به نوعی یک فاصله ی ارتباطی و یک خلا را در این فضا به وجود می آورد.

برای پدید آوردن چنین فضایی هم دلایل زیادی وجود داشت. بعضی با تاکید بر مسائل امنیتی که درباره ی هر شخصیت سیاسی وجود داره سعی در توجیه کردن این اقدام داشتند که البته همه ی استدلال های این گروه هم اشتباه نبود. اما اینجا مسئله اصلی سر چقدرش بود و مثل همیشه دعوا بر سر مصادیق بود. بعضی ها به هر نکته ای با دید امنیتی بودن نگاه می کردند و این روند به نوعی در پوشش خبری اخبار رهبری به یک عادت مبدل شده بود.

تا اینجا که زمانی که تیم رسانه ای سایت خامنه ای دات.آی.آر که از تعدادی کارشناس در حوزه روزنامه نگاری و ارتباطات تشکیل شده است زمانی که حرف از لزوم ورود به شبکه های اجتماعی را به میان آوردند با برخورد برخی دیگر که عمدتا از دلسوزان رهبری بودند مواجه شدند.

این کشمکش در مرحله ی اول به ترجیح و برتری نظر کارشناسی در حوزه ی مورد بحث منجر شد و صفحه ای در فیس بوک به نام رهبری درست شد.

درست شدن این صفحه همانا و پدید آمدن حاشیه های بسیار برای این صفحه در کار رسانه ای نیز همان، از فیلتر شدن این صفحه بگیر تا تعداد زیاد لایک های برخی از پستهایش و حتی عکس هایی که در این صفحه استفاده میشد برای مثال در روزهای اول متناسب با فضا و مخاطبان در فیس بوک عکس یه جوان شیش تیغ با انگشتر عقیق و چفیه در این صفحه کار شد که صدای برخی را درآورد.

رفته رفته این فعالیت ها ادامه پیدا کرد و سازماندهی و سازگاری بیشتر با وجود برخی اعتراض ها پیدا کرد و شواهد ماجرا هم نشان میداد که حرکت در این فضا یا بهتر بگویم صرف حرکت در این فضا مفید ارزیابی میشد. اما همه ی این ها باعث این نشد که برخی ها از نظرات خود دست بردارند و به دلایلی این صفحه بعد از مدتی بسته شد.

خب از سالها پیش اخبار مربوط به رهبری در یک پک بسته به صدا و سیما داده می شد. همین امر باعث تک فضایی شدن این خبرها شده بود و حتی کسالت بار بودن برخی از آنها هر چند که با شیب ملایمی از نظر فنی تنظیم این اخبار رو به رشد بود اما حرکت در این زمینه با حرکت و سرعت تند در عرصه های ارتباطی اصلا قابل مقایسه نبود.

با ذکر این نکات کاری که هفته ی گذشته در خصوص پوشش خبری عمل رهبری انجام شد در نوع خودش یک کار بی سابقه و کم نظیر بود. اقدامی شجاعانه و صد البته عاقلانه. زمانی که با دکتر نصرالهی نگارنده کتاب پوشش خبری صحبت می کردم به من گفت به کاری که تیم رسانه ای بیت در این زمینه انجام داد تاکتیک خبری ضد شایعه می گویند. همانطور که از اسم این تاکتیک خبری مشخص است هدف از این روش پخش نشدن شایعه در جامعه است زمانی که قرار است یک اتفاق با درصدی از نگرانی در جامعه رخ دهد. اصحاب رسانه دو اتخاب بیشتر ندارند.

اول اینکه با بایکوت خبری کامل آن حادثه و اتفاق از طرح مسئله در جامعه خودداری شود. درست بودن این کار به عوامل زیادی بستگی دارد از قبیل اینکه مثلا 1)تا چه میزان شرایط جامعه آماده پذیرش یک شایعه یا حتی آماده شایعه سازی است. 2)سابقه ی آن مسئله در جامعه چگونه است و آیا با توجه به سابقه آن امر احتمال اینکه با بایکوت خبری این مسئله پخش نشود وجود دارد یا نه؟ 3)سطح اهمیت آن مسئله چگونه است یا در چه سطح از اهمیت قرار دارد؟ 4) تا چه حد میشود آن خبر را پنهان نگهداشت و چه درصدی احتمال درج این خبر وجود دارد؟ و آخرین مسئله اینکه رسانه های غیر همسو با سیستم راسانه ای بایکوت کننده چه تعداد هستند و چه ابزاری هایی در اختیار دارند.

پس از پاسخ دادن به همه ی اینها میشود تصمیم گرفت که بایکوت خبری میتواند موفق باشد یا خیر.

اما راه دوم این است که این خبر را با جزئیات زیاد به عنوان اولین منبع مطرح کنند در این مورد درست است که شاید آن مسئله چندان خوشایند نباشد و طرح آن درصدی از ریسک را به همراه دارد اما در ازای پرداخت این هزینه رسانه و سیستم حاکم میتواند اعتماد عمومی را جلب کند و به نوعی جایی برای ارز اندام رسانه های خارجی باقی نمی گذارد هر چند که در این یک مصداق باز هم راسانه های خارجی سعی در منحرف کردن خط خبری و جهت دار کردن آن نمودند اما این بار این کار آنها بین مردم برد چندانی نداشت چرا که این خبر با جزئیات در رسانه های داخلی منتشر شده بود. و به نوعی برخلاف خیلی از موارد دیگر ما شاهد نوعی موضع فعال در راسانه های داخلی و منفعل شدن رسانه های خارجی بودیم.

البته ابتکار عمل در این زمینه به دست صدا و سیما نبود بلکه تیم رسانه ای بیت این تصمیم شجاعانه را اتخاذ کرد. این امر یک نشانه ی روشن است رو به آینده و نمونه ای مناسب و موفق در زمینه عملکرد رسانه ای.

برگ برنده دیگر در این زمینه ادامه این سیاست رسانه ای است که ما در پوشش اخبار ملاقات ها شاهد آن بودیم البته باید توجه کرد که صدا و سیمای ما انقدر توانمد هست که حتی همین کار موفق هم با تکرار بیش از حد به نوعی لس کند و باید به این زمینه هم توجه کرد اما کارهای ابتکاری مثل ملاقات مجازی نشاندهنده ی حرکت و پویایی و همچنین افق های روشن در سیاست رسانه ای ماست و باید گفت در این زمینه تاکتیک ضد شایعه کاملا موفق بوده است.

(سخن بی عیب و نقص تنها بر زبان معصومین جاریست.)

......محمد حسن خلعتبری.....

زنگ زندگی

786

( زنگ زندگی)

دخترخانمی زیباخطاب به رئیس شرکت امریکایی ج پ مورگان نامه‌ای بدین مضمون نوشت:

من24سال دارم.جوان،زیبا،خوش‌اندام،دارای تحصیلات آکادمیک هستم.چگونه میتوانم بامردی ازدواج کنم که به اندازه شمادرآمدداشته باشد؟

جواب مدیرشرکت مورگان:...

درآمدسالانه من باآرزوی شماهمخوانی دارد،اماازدیدیک تاجرازدواج باشمااشتباه است.آنچه شمادرسردارید مبادله منصفانه"زیبائی"با"پول"است.زیبایی شمارفته‌رفته محومیشوداماپول من بعیداست بربادرود.درآمدمن بالاترخواهدرفت اماچین وچروک وپیری جایگزین زیبائی شماخواهدشد.من یک"سرمایه روبه رشد"هستم اماشمایک"سرمایه روبه زوال".پس آدم پولدارنادان نیست باشماازدواج کند.مافقط باامثال شماقرارمیگذاریم اماازدواج هرگز.

امااگرشماعلاوه برجوانی وزیبائی کالاهای باارزشی مثل"انسانیت،پاکدامنی،شعور،اخلاق،تعهد،صداقت،وفاداری،حمایت وعشق "داشته باشیدکه مثل سرمایه من روبه رشدباشدیاحداقل نفع آن ازمن منقطع نشودآنوقت احتمالااین معامله برای من هم سودفراوانی خواهدداشت.چون ممکن است من فاقددارایی های شماباشم ومن بعدازچندمدت ازازدواج برای زندگی مشترک شدیدابه آنهانیازپیداخواهم کرد.

امیدوارم این پاسخ کمکتان کند.

در جستجوی نظام سیاسی ایده آل(2)

786

نظام

  پارلمانی /  ریاستی

کمی بیشتر درباره ی پارلمان

دریک کلام می توان کفت که پارلمان های وابسته، پارلمان های مشروع نیستند. برای آن که اراده ء مردم را تمثیل نمی کنند.

ساختار پارلمان
 
هیچ پارلمانی نمی توانند به تصمیم مشترکی برسد تا زمانی که  اعضای آن در یک ساختار سازمانی قرار نگیرد. هر پارلمان باید ساختارمعینی تشکیلاتی خود را به وجود آورد.
 
یکی از نخستین وظایف پارلمان این است که اعضای خود را  در یک ساختار سازمانی  قراردهد. یعنی باید در نخستین گام به انتخاب هییت رهبری و کمیته های تخصصی خود بپردازد.
 
به همین گونه پارلمان‌ها در نخستین روزهای گشایش خویش لایحه وظایف داخلی خود را می‌سازد. چنین است که پارلمان به ایجاد  ساختارخویش پرداخته و این ساختار می تواند پایه ء عملکرد پارلمان را مشخص سازد.یک ساختار ناقص یک عملکرد ناقص را در پی خواهد داشت. برای آن که هرعملکردی وابسته به ساختار است.
 
اگر در پارلمان ساختار پویا و زنده پدید نه آید  در آن صورت عملکرد پارلمان ناقص و ناموثر خواهد بود .
 

جمهوری تمام‌ریاستی	جمهوری با رییس قوهٔ مجریهٔ وابسته به مجلس
جمهوری نیمه‌ریاستی	جمهوری مجلس‌محور
پادشاهی مشروطهٔ مجلس‌محور با پادشاه تشریفاتی	پادشاهی مشروطهٔ مجلس‌محور با دخالت پادشاه (اغلب مجلس تشریفاتی)
پادشاهی مطلقه	جمهوری تک‌حزبی
استبداد نظامی	هیچ کدام

 

این شبکه ء ساختاری پارلمان است که  اعضای آن را  که دارای حقوق برابر و شاًن نماینده گی مساوی اند در موقعیت های اداری متفاوت قرارمی دهد. با این حال همه نماینده گان دارای حق رای مساوی هستند.
 
این تقسیم کار در حقیقت سلسله ء مراتب قدرت را در پارلمان به وجود می آورد.

در نظام پارلمانی که حکومت از حزب اکثریت در پارلمان  به وجود می آید در این صورت  انظباط حزبی پارلمانی سبب تقویت دولت می شود.
 
 
دموکراسی پارلمانی و دموکراسی ریاستی
 
  
نظام های پارلمانی و ریاستی دوشکل جداگانهء حکومت های دموکراتیک است.
 
در نظام های ریاستی،  پارلمان و رییس جمهور مستقیماً به وسیله ء  مردم برای دوره های معینی که در قانون اساسی کشور ها قید شده است، برگزیده می شوند.
 
در چنین نظامی پارلمان نمی تواند رییس جمهور را بر کنار کند.برای آن که رییس جمهورقدرت و مشروعیت خود را نه از پارلمان ؛ بلکه مستقیماً از مردم به دست می آورد. در جهت دیگر رییس جمهور نیز صلاحیت انحلال پارلمان را ندارد.
 
اما در دموکراسی پارلمانی که رییس جمهور ویا صدراعظم یا نخست وزیر به وسیله ء پارلمان انتخاب شده است و به مفهوم دیگر  مشروعیت و قدرت خود را از پارلمان به دست آورده اند بناً  پارلمان  می تواند آنها خلع قدرت کند.

 
از این نقطه نظر تفکیک قوا در نظام ریاستی قویتر از نظام پارلمانی است. دیده می شود که در نظام پارلمانی با وجود جدایی قوه ء مقنینه و اجراییه در میان آنها رابطه همکاری نزدیک و حتی می توان گفت  نوع وابسته گی وجود دارد. در نظام های ریاستی بیشتر صلاحیت ها در دست رییس جمهور است ، در حالی که در نظام پارلمانی صلاحیت در دست صدر اعظم است که   در راس حزبی قرار دارد که آن حزب در پارلمان اکثریت را دراختیار دارد و یا هم در راس ایتلافی از احزاب قرار دارد که آن ایتلاف اکثریت پارلمانی را به وجود آورده است .
 
بعضی از نظام های دموکراتیک وجود دارد که نیمه ریاستی خوانده می شوند . در این گونه نظامها رییس جمهور به وسیلهء مردم و صدراعظم به وسیلهء پارلمان انتخاب می شوند. امکان دارد که آن هردو هرکدام به احزاب جداگانه تعلق داشته باشند.در چنین نظام هایی رییس جمهور بیشتر مسوولیت روابط خارجی و دفاعی را بر عهده دارد و نخست وزیر به امور اجرایی می پردازد.

نظام‌های سیاسی در تمام دنیا از دو مدل باز و بسته تبعیت می‌کنند. در نظام بسته جایگاهی برای مردم، احزاب و گروه‌های جمعیتی وجود ندارد.در این نظام‌ها تنها یک فرد در راس هرم قدرت قرار گرفته است که در مورد کلیه امور کشور تصمیم‌گیری می‌کند. همچنانکه در لیبی، مصر و ایران قبل از انقلاب این سیاست جاری بود.
 
در چنین نظام‌هایی، روزنامه منتقدی وجود ندارد و روزنامه‌های موجود هم به تعریف و تمجید امور می‌پردازند.
 
شواهدی از این سیاست در ایران پیش از انقلاب نیز دیده شده است. همچنانکه در سال 1328، شاه در سخنانی اظهار داشت که می‌تواند مجلس سنا و ملی را تعطیل کند و خود قانون تصویب نماید. اما در برابر این نظام بسته، نظام باز وجود دارد که در آن مطبوعات و احزاب و جمعیت‌ها نظارت کافی دارند و نمایندگانی به عنوان منتخبان ملت به پارلمان راه می‌یابند.
 
نظام های سیاسی باز به دو صورت ریاستی و پارلمانی در کشورها مشاهده می‌شود. در نظام ریاستی رییس جمهور همه کاره است. چنین نظام‌هایی را در آمریکا و ...شاهدیم. در این نظام‌ها، همه قدرت در دست ریس جمهور است و رئیس جمهور به عنوان رئیس دولت، تعیین کننده وزرا می‌باشد. اما در کنار آن، نظام پارلمانی قرار دارد که در آن مجلس همه کاره است و نخست وزیر که از سوی مجلس تعیین می‌شود قدرت بیشتری نسبت به رئیس جمهور دارد. همچنانکه در ترکیه نخست وزیر رجب طیب اردوغان نسبت به عبدالله گل از قدرت بیشتری برخوردار است .
 


اما در کشور ما با وجود آنکه سیستم کشور تلفیقی از ریاستی و پارلمانی است، به دلیل اتفاقات زیادی که در حوزه مدیریتی قوه مجریه و وزارتخانه‌ها رخ داد اختلافات زیادی را در کشور به وجود آورد. این اقدامات مجموعه را به این نتیجه رساند که شاید سیستم ریاستی دارای اشکالاتی باشد، بنابراین این نظریه را مطرح کرد که باید تغییری در این سیستم رخ بدهد. بخصوص اینکه بی‌ثباتی کابینه و اختلاس اخیر به این تفکر دامن می زد. فارغ از این، انتصاب‌های صورت گرفته در مجموعه دولت ناکارآمدی را به جامعه تزریق می‌کرد و این نظریه که قوه مجریه از توانایی لازم برای اداره کشور برخوردار نیست، قوت بخشید.
 
البته باید این مساله را در نظر داشت که ما تجربه این کار را داشته‌ایم. کما اینکه در سال 67 پست نخست وزیری حذف شد، بنابراین می‌توان برای بهبود امور، تغییراتی را در قانون اساسی لحاظ کرد و این مساله کاری برخلاف عرف نیست .
 

در جستجوی ساختار سیاسی ایده آل

786

نظام

  پارلمانی /  ریاستی

---

پاسخ به سوالهای اساسی درباره تغییر نظام سیاسی کشور از ریاستی به پارلمانی

---

چند ماه پیش احتمالی مبنی بر تغییر نظام سیاسی کشور و تغییر در قانون اساسی و لو در آینده دور به گوش می رسد. در یکی دو ماه گذشته برخی نمایندگان مجلس از جمله آقای کاتوزیان نماینده تهران خبر از بررسی جمعی از اهالی پارلمان برای ارائه پیشنهادی مبنی بر تغییر نظام سیاسی کشور از ریاستی(رییس جمهور به عنوان رییس قوه مجریه یا دولت و رییس کشور ) به نظام پارلمانی ( انتخاب رییس قوه مجریه و رییس حکومت توسط پارلمان به صورت غیر مستقیم ) داد. رهبر معظم انقلاب اسلامی در سفر به کرمانشاه ، تغییر نظام سیاسی کشور را در آینده دور امکان پذیر دانستند. حال این سوال پیش می آید دقیقا منظور از تغییرات انجام شده کجاست و الزامات آن چه می باشد؟در این مطلب به شکل ساده و مختصر به این سوالات پاسخ داده خواهد.

1- تفاوت نظام ریاستی با نظام پارلمانی چیست؟

در ابتدا برای تبیین موضوع باید به تبیین برخی تعاریف پرداخت. طبق تعریف دولت(دولت-ملت) واحد سیاسی است که دارای استقلال و جاکمیت، قلمرو، جمعیت و حکومت است. در دوران مدرن دولت-ملتها جایگزین امپراطوریها و نظامهای سنتی شده اند. مثلا دولت-ملت ایران در دوران مدرن جایگزین امپراطوزی هخامنشی در دوران باستان شده است. طبق تعریف هر دولت(دولت -ملتی) دارای یک رییس دولت(دولت-ملت) و هم چنین  یک رییس حکومت است. رییس دولت-ملت یا رییس کشور مظهر وحدت ملی و هویت ملی و حل کننده اختلافات است. رییس حکومت در واقع رییس قوه مجریه است و ریاست هیات دولت را برعهده دارد.

 در نظامهای ریاستی، رییس کشور یا رییس جمهور رییس حکومت /هیات دولت هم هست و مسوولیت اجرایی دارد. در واقع ریاست کشور با ریاست حکومت یکی است. مثلا رییس جمهور آمریکا هم رییس دولت-ملت/کشور/جمهور آمریکا است و هم رییس هیات دولت/قوه مجریه آمریکا. نظام های ریاستی به  صورت جمهوری اداره می شوند.  در این نظام ها بین قوا تفکیک وجود دارد و قوه مجریه تا حد زیادی مستقل از قوه مقننه است.

در قانون اساسی ایران علی رغم نظام ریاستی ، مجلس دارای اختیارات زیادی است و  دارای اختیارات نظارتی بر دولت است. اما در مقابل دولت برامده از مجلس نیست و چندان عملا در برابر قوانینی که موافق خواستش می باشد ، تمکین نمی کند

در نظام های پارلمانی به نوعی بین ریاست کشور و ریاست هیات دولت تفاوت وجود دارد. در واقع در این کشورها رییس کشور نقشی نمادین و تشریفاتی و حل کننده برخی تعارضهای قوا را دارد و رییس هیات دولت یا نخست وزیر مسوولیت اجرایی را بر عهده دارد. روسای کشورها تا کنون در دنیا به دو گونه بوده اند. یا رییس جمهور هستند و یا شاه و ملکه. در این مدل چه رییس جمهور و چه شاه (ملکه) دارای قدرت بالای اجرایی نیسته و نوعی نماد وحدت ملی و حل برخی تعارضات را دارند. اما نخست وزیر و یا صدر اعظم دارای قدرت اصلی است. او در واقع عمدتا رهبر حزب پیروز در انتخابات پارلمانی است.  در واقع ما با دو گونه نظام پارلمانی روبرو هستیم: 1- مشروطه سلطنتی( انگلستان ، ژاپن و نروژ) 2- جمهوری با نظام پارلمانی( هند و یا ترکیه). در این گونه مدلها قوه مجریه بر آمده از دل قوه مقننه است.

2-آیا نظام ریاستی و یا پارلمانی به معنای مردمسالاری درون کشور هستند؟

به صورت قطعی پاسخ به این سوال منفی است. بسیاری از رژیمهای ریاستی به دام استبداد افتاده اند. برای مثال مصر در دوران حسنی مبارک و یا عراق دوران صدام حسین دارای ارکان ریاست جمهوری، نخست وزیری و حتی پارلمان بودند. اما رییس جمهور(دولت-ملت) با افزایش اختیارات خود تمامی این نهادها را بدون مصرف می کرد و کشور را به سمت خودکامگی می کشاند.

هم چنین نظام های پارلمانی هم می توانند به شکل استبدادی اداره شوند. پس از انقلاب مشروطه و تصویب قانون اساسی مشروطه قرار بود شاه ایران دارای اختیارات اجرایی و حکومتی نباشد و فقط سلطنت کند. مجلس شورای ملی به عنوان نماد اراده ملت به انتخاب نخست وزیر اقدام و شاه به عنوان رییس کشور او را منصوب کند. اما عملا در دوران رضاشاه و محمدرضا شاه، رییس کشور(دولت ملت) یعنی شاه دارای قدرت اصلی و سیاسی کشور بود و پارلمان و نخست وزیر، امربران همایونی بوده اند.

در نظامهای پارلمانی، تکیه بسیار بیشتری بر احزاب می شود. احزاب در این نظامها با رقابت جدی در سطح محلی و ملی برای کرسی های پارلمان تلاش می کنند و رهبر حزب و یا ائتلاف پیروز  به عنوان نخست وزیر معرفی می شود.

3-چرا در مقطع کنونی در کشور ما بحث تبدیل نظام ریاستی به پارلمانی مطرح شده است؟

به نظر می رسد این مساله دارای ریشه در قانون اساسی است. اولین ریشه که البته میان مدت است مربوط به اختلافات مجلس و رییس جمهور است. در نظامهای ریاستی معمول دنیا مانند آمریکا به نوعی تفکیک میان هیات دولت و کنگره آمریکا وجود دارد و رییس جمهور آمریکا دارای اختیارات زیادی است. اما در قانون اساسی ایران علی رغم نظام ریاستی ، مجلس دارای اختیارات زیادی است و  دارای اختیارات نظارتی بر دولت است. اما در مقابل دولت برامده از مجلس نیست و چندان عملا در برابر قوانینی که موافق خواستش می باشد ، تمکین نمی کند.عملا این تضادها برخی فعالیتهای اجرایی را دچار اختلال کرده است. از طرف دیگر رییس جمهور در ایران فاقد برخی اختیارات مانند فرماندهی نیروهای مسلح و یا انحلال پارلمان است که اختیارات او را در حد نخست وزیر کاهش داده است.

4-آیا نظام پارلمانی می تواند در ایران پیاده سازی شود؟

در پاسخ به این سوال به دو مساله اساسی باید  اشاره کرد. در صورت حذف پست ریاست جمهوری و احیای نخست وزیری عملا نظام از شکل جمهوری به معنای کلاسیک خارج می شود.طبق تعاریف معمول علم سیاست جمهوری ها نظامهایی هستند که به ریاست رییس جمهور و نه شاه/ملکه(با حق سلطنت وراثتی) اداره می شوند.  البته همانگونه که اشاره شد بین جمهوریت و مردمسالاری لزوما این همانی وجود ندارد و چه بسا نظامی جمهوری باشد اما مردمسالار نباشد و چه بسا نظامی بدون ساختار جمهوری(مثلا مشروطه)، مردمسالار هم باشد. اما باید به این نکته اشاره کرد که می بایست در صورت چنین تدابیری، راهکارهایی برای تعریف نام نظام جمهوری اسلامی اندیشیده شود. در واقع این سوال مطرح می گردد که رییس کشور( دولت-ملت) کیست؟ شاید یک تعریف این باشد که رییس دولت-ملت، ولایت فقیه و رهبری انقلاب می باشند که به شکل غیر مسقیم توسط مردم بوسیله خبرگان انتخاب می شوند. اما با توجه به شان فراملی رهبری و جایگاه مذهبی ایشان برخی مسائل در این تعریف نیز وجود دارد که باید توسط کارشناسان حقوقی و سیاسی تجزیه و تحلیل شود. راهکار دیگر این است که به جای نخست وزیر ، رییس جمهور توسط مجلس انتخاب شود که این نکنه نیز الزامات خاص خود را می طلبد.

مساله دوم این است که در نظامهای پارلمانی، تکیه بسیار بیشتری بر احزاب می شود. احزاب در این نظامها با رقابت جدی در سطح محلی و ملی برای کرسی های پارلمان تلاش می کنند و رهبر حزب و یا ائتلاف پیروز  به عنوان نخست وزیر معرفی می شود. در واقع مردم پیش از انتخابات ،رهبر احزاب و برنامه های احتمالی آنها را می دانند و بر این مبنا رای می دهند. در فرهنگ امروز سیاسی ایران با توجه به فرهنگ حزب ستیزی ، این سوال مطرح است که مبنای رقابت در چنین مجلسی چه خواهد بود؟ به نظر می رسد به منظور پویایی نظام صرفا نمی توان به  نوسازی ساختار سیاسی نظام پرداخت بلکه نوسازی فرایندها و نهادهای سیاسی و ارتقای فرهنگ سیاسی نیز باید در دستور کار باشد.

اصلاح طلب اصول گرا

786

 بعضی از شخصیت های تاثیر گذار در تاریخ معاصرمان برای ما خلاصه شده اند در اسمشان.

کارویژه آنها برای شخصیت های ما شده همین اسم، برای اعتبار بخشی به خود در برخی سخنرانی ها. اما برای پیدا کردن راه و رسمشان باید با ذره بین در میان سیاستمدارنمان گشت و این جستجو به گشتن به دنبال سوزن در انبار کاه می ماند. هر چند که حتی با وضعیت فعلی آدمهایی هستند که حقیقتا دلسوز مردم اند و دغدغه حل کردن مشکلات ولی نعمتانشان را دارند.

هنوز هم کورسوی امیدواری هست برای ما در میان مسئولینمان.

رسانه ای ها فرق نرم خبر و خبر سخت را میدانند. ای کاش کمی هم از جزئیات زندگی شخصیت های معاصر تاریخمان خبر داشتیم از نوع نگاهشان، از چگونگی عشق ورزیدنشان و از سایر زوایای زندگی یک اصلاح طلب اصول گرای واقعی.

786

پنتاگون: دکترین نظامی ایران تدافعی است

پنتاگون با وجود جوسازی‌های رسانه‌های صهیونیستی مبنی بر این که برنامه نظامی ایران تهدیدآمیز است، در گزارشی اعلام کرد دستاوردهای نظامی ایران برای اهداف دفاعی است.

پنتاگون در گزارشی اعلام کرد: دکترین نظامی ایران تدافعی است و برای جلوگیری از هرگونه حمله، دفع متجاوز و تلاش برای یافتن راه حل دیپلماتیک برای خصومت‌ها طراحی شده است.

این گزارش پنتاگون اتهاماتی که این روزها توسط رسانه‌های صهیونیستی علیه ماهیت برنامه نظامی جمهوری اسلامی ایران وارد کرده بود را رد کرده است.

به نوشته این گزارش، ایران توانسته است پیشرفت‌هایی در زمینه توسعه موشک‌های بالستیک داشته باشد. هم‌چنین تهران قابلیت موشکی خود را برای مورد هدف قراردادن سراسر منطقه در دست دارد. ایران به طور عمومی اعلام کرده است که یک موشک فضایی تا سال ۲۰۱۵ خواهد ساخت که قابلیت حمل موشک بالستیکی بین قاره‌یی را داشته باشد.


در ادامه این گزارش به پیشرفت‌های ایران در زمینه ناوهای پیشرفته و هم‌چنین زیردریایی‌ها اشاره شده است.