رنگی از فرهنگ(1)

786

مقاله های دنباله داری که با عنوان رنگی از فرهنگ در وبلاگ می آورم در حقیقت یک مقاله است که به چند قسمت تقسیم شده.
پس از ارائه در اینجا بناست به صورت عمومی کار بشه خواهشا نکات و نظراتتون رو به صورت خصوص یا عمومی در مورد هر قسمت مرقوم بفرمایید.
ممنون...

 رنگی از فرهنگ

گاردین: خودرو، مواد مخدر و تجردگرایی، جشنواره فیلم فجر امسال را احاطه کردند/ یک عالم فرهنگ از جنس کوه یخ/ دینداران می گویند؟!: موسیقی تعطیل.../کارویژه ارمیا درشبکه من و تو / موجود زنده ای به نام فرهنگ/ یک سینما و یک دنیا مشکل

1)

گاردین: خودرو، مواد مخدر و تجردگرایی، جشنواره فیلم فجر امسال را احاطه کردند

زمانی که نام ایران در رسانه های بین المللی مطرح می شود مردم دنیا معمولا منتظرند خبری از

Ø     مذاکرات هسته ای

Ø     5+1

Ø     حسن روحانی و ظریف وزیر امور خارجه اش

Ø     خاتمی و گفتگوی تمدن هایش

Ø     احمدی نژاد و روحیه استکبار ستیزی اش

و باشناخت ترهایشان هم منتظرند خبری از آیت الله خامنه ای رهبر عالی ایران با تبحر سیاسی اش

بشنوند، اما اینبار یک سوژه غیر سیاسی مورد توجه آنها قرار گرفت. سوژه ای از جنس فرهنگ، آنها از نظر خودشان مهم ترین رویداد فرهنگی ایران در سال 93 را هدف گرفته بودند. تقریبا نیمی از زمستان93 گذشته بود که روزنامه گاردین با انتشار خبری از زمستان فرهنگی در جامعه ایران خبر داد.  جشنواره فیلم فجر انقلاب اسلامی چشمشان را گرفت و برای گزارش این رویداد تیتر زدند:” خودرو، مواد مخدر و تجردگرایی، جشنواره فیلم فجر امسال را احاطه کردند” در متن این گزارش آمده بود: طلاق، سقط جنین، خیانت، تجمل گرایی اصلی ترین تم جشنواره فیلم فجر امسال را تشکیل دادند و می توان گفت فیلم های امسال از ضعیف ترین فیلم های چند سال اخیر به حساب می آیند.

 این روزنامه فکت های خود را با این تحلیل گره زد که: فیلم های امسال تنها به فکر فروش بوده اند. گاردین به زدن این حرفها اکتفا نکرد و گفت: در این فیلم ها بسیاری از چهره های معروف و داستان های تکراری بدون مفهوم از جمله مواد مخدر و اعتیاد و خیانت دیده می شوند. این رسانه در پایان گزارش خود گفت: "اکنون باید پرسید که چرا بسیاری از کارگردانان ایرانی قادر به ساختن یک فیلم خوب نیستند و چرا آن عده ای که فیلم های خوبی دارند، این هنر خود را ارتقا نمی دهند و بعد از چند سال، این عرصه را رها می کنند.اکنون بسیاری از فیلمسازان در این زمینه با مشکل مالی مواجه هستند ولی در اصل باید گفت دو مشکل اصلی چالش جدی فیلم در ایران است که یکی نبود و غیبت فیلمسازان خوب است و دوم کمبود بودجه."

از طرفی علی جنتی وزیر ارشاد در سخنرانی خود در اختتامیه جشنواره فجر این جشنواره را از بهترین جشنواره های فجر توصیف کرد. و برخی کارشناسان در وزارت فرهنگ و ارشاد هم با آقای وزیر هم نظرند. اما وقتی از سینما گران در مورد تفاوت عمده جشنواره فجر93 با سالهای قبل می پرسیم با جوابهای دیگری روبرو می شویم. کمال تبریزی درباره ممیزی در جشنواره امسال می گوید: "پیش از این و حتی در جشنواره‌های فیلم قبل وبعد از انقلاب هم چنین مرسوم بود که فیلم‌ها بدون ممیزی چندانی به جشنواره می‌آمدند، اما گویا امسال وضعیت تغییر کرده است."

سوال اینجاست آیا مشکل سینمای ایران ممیزیست یا به قول خبرنگار گاردین نبود و غیبت فیلمسازان خوب وکمبود بودجه است؟ یا اینکه باید عامل را در جای دیگری جستجو کرد؟  مگر جشنواره فجر امسال ما چه تفاوتی با سالهای قبل داشته که از دید یک روزنامه انگلیسی زبان انقدر برجسته شده است؟ آیا این گزارش نوعی سیاه نمایی رسانه ای است یا اینکه ریشه در واقعیت فرهنگی دارد؟ جدای از اینها به صرف یک اظهار نظر و گزارش یک روزنامه آیا می توان راجع به وضعیت سینمای ایران حکم کلی صادر کرد؟

(سخن بی عیبت و نقص تنها بر زبان معصومی جاریست)

...محمد حسن خلعتبری...

می کشیم

786

می کشیم

خیلی ها بعد از دیدن این کلیپ تصویری نظرشون نسبت به این خواننده عوض شد یعنی یه جورایی از سبک این آهنگ خوششون نیومده بود اما من فکر می کنم حامد زمانی با این کلیپ تصویری ثابت کرد که مخاطب خودش رو خوب میشناسه خلا های موجود رو تشخیص میده و متناسب با اون عمل می کنه درسته که شعر این کار ایراد وزنی داره و خواننده سعی کرده اون رو با آهنگ پر کنه درسته که شاید صد درصد استاندارد نباشه و نقطه ضعف داشته باشه اما با همه ی اینا حتما این کلیپ رو از طریق این لینک دانلود کنید و نگاه کنید نگاه کردنش خالی از لطف نیست

http://www.takmelody.ir/%D8%AF%D8%A7%D9%86%D9%84%D9%88%D8%AF-%DA%A9%D9%84%DB%8C%D9%BE-%D8%AA%D8%B5%D9%88%DB%8C%D8%B1%DB%8C-%D8%A2%D9%87%D9%86%DA%AF-%D9%85%DB%8C%DA%A9%D8%B4%DB%8C%D9%85.htmll

متن شعر:

میکشیم ، میکشیم ، میکشیم

ما به کشتن و شکستن و دریدن خوشیم

میکشیم ، میکشیم ، میکشیم

ما به کشتن و شکستن و دریدن خوشیم

توی خشکی توی کشتی توی کوچه توی خونه میکشیم

حقمونه میکشیم دونه دونه دونه دونه میکشیم

دنیا امنه و امانه میکشیم

توی غزه و اریحا میکشیم

توی صبرا و شتیلا میکشیم

ما به کشتن و شکستن و دریدن و بریدن خوشیم

میکشیم ، میکشیم ، میکشیم

توی غزه و اریحا میکشیم

توی صبرا و شتیلا میکشیم

ما به کشتن و شکستن و دریدن و بریدن خوشیم

میکشیم ، میکشیم ، میکشیم

کی به کیه چی به چیه کی به فکر این چیزاست

بی بی سی با ماست سی ان ان با ماست

ما خبر داریم حقوق بشر چرنده میکشیم

در کمال خونسردی و با خنده میکشیم

سازمان ملل کیلویی چنده میکشیم

در کمال خونسردی و با خنده میکشیم

ما خبر داریم حقوق بشر چرنده میکشیم

میکشیم ، میکشیم ، میکشیم

دنیا چشم گذاشته تا موشک قایم کنیم

دست قلم کنیم پاها قلم کنیم

کی به فکر اینه کی قاتله کی جانیه

چشم دوربینا به جام جهانیه

واقعا که خوب جهانیه

راستی کی باید می برد کاپ قهرمانی رو

پپ گواردیولا یا خوزه لوییز مورینیو

جنب دروازه ها میدن عدس پلو

عدس پلو

توی غزه و اریحا میکشیم

توی صبرا و شتیلا میکشیم

ما به کشتن و شکستن و دریدن و بریدن خوشیم

میکشیم ، میکشیم ، میکشیم

توی غزه و اریحا میکشیم

توی صبرا و شتیلا میکشیم

ما به کشتن و شکستن و دریدن و بریدن خوشیم

میکشیم ، میکشیم ، میکشیم

لیلا

786

....     لیلا     ....

این روزها تا اسم شهید به میان می آید بعضی ها یاد سهمیه ،پارتی بازی و خیلی از اتفاقاتی می افتند که همه ی آنها به آدم حس بدی را می دهد . در جنگ ایران و عراق  ۲۱۳۲۵۵ نفر از کودکان، زنها،‌ جوانان و... جانشان را از دست دادند. و حالا این اصلا چیز عجیبی نیست که همین الان ما داریم در کنار فرزندان و همسران همین ها زندگی می کنیم آنها در کنار ما هستند با ما بزرگ می شوند و به دانشگاه می آیند. با ما می خندند و گریه می کنند و با ما نفس می کشند. دخترانشان پدر، پدر گفتن های همکلاسی هایشان را می شنوند. حمایت هایشان را می بینند و اما... تصورش خیلی ساده است مثلا اگر معلمی در مدرسه بچه ای را بزند بچه می گوید:(فردا بابامو میارم.) اما آنها چه؟خب طبیعیست، دلشان می خواهد. مثل بستنی که وقتی خودمان بچه بودیم تابستان ها دست کسی می دیدیم دلمان می خواست. اما بازهم آن کودک یک نفر را دارد که از او دفاع کند و آن کسی نیست جز مادرش اما سوالی که همیشه بی پاسخ می ماند این است که آن مادر اوقاتی که دلش می گیرد چه می کند پشت پناه او کیست اصلا دوست ندارم از این عبارت استفاده کنم اما بی پناهی گاهی این جاست که معنی پیدا می کند.

جالب است سهمیه را همه سریع یادشان می آید شهید برای ما شده یک کلیشه که هیچ جنبه ی ابهام یا سوالی ندارد. همه ی ابعاد این مفهوم برای همه ی مردم ما شناخته شده است انقدر در صدا و سیما شهید شهید کرده اند که دیگر حتی بعضی وقتها تا اسمی از این مسائل به میان می آید ندید کانال را عوض می کنیم. اما هیچ کسی آن چیزهایی را که باید نمی بیند. قاضی درون بعضی از ماها فقط با یک عینک به اینها نگاه می کند و آن هم عینک سهمیه است. که البته هر کاری که مصداق بی عدالتی را داشته باشد غلط است اما گناه این ها چیست که مسئولین ما تقدیر کردن بلد نیستند؟!!

لیلا دریچه ایست که درباره ی این موضوع حرف های تازه ای دارد پنجره ی جدیدیست به دنیای همسران شهید. دنیایی که این روزها به لطف برخی شاید کمی سوت و کور شده باشد، اما جذاب ترین دنیاییست که من می شناسم. لطافت هایی که شاید هیچ جا نتوانیم حتی بویی از آن را استشمام کنیم. 

 لیلا رو گوش کن