درخشش ستارگان ایرانی در سیاره ی زمین
سلام
من در یکی از سایت ها در مورد یک استاد ایرانی که شاید برامون آشنا نباشه آگاهی پیدا کردم و دیدم خیلی جالب و ما چنین افرادی را داریم و همه دنیا در موردشون می دونن و ما که یک ایرانی هستیم هیچی در موردشون نمی دونیم. برای همین یک پیشنهاد برای وبلاگ دارم شاید بد نباشه اگر در مورد دانشمندان ایرانی در سراسر دنیا یک اطلاعی به دوستان بدیم و فکر کنم کار جالبی از آب در بیاد.
پروفسور توفیق موسیوند، چوپان نوجوانی که قلب مصنوعی را اختراع کرد
برای پسربچهای که تا چهاردهسالگی چوپانی میکرده و حتی بعد از مهاجرت نیز شبها را به ظرف شستن میگذرانده چه سرنوشتی را پیشبینی میکنید؟ خیلی بعید است که او را یکی از برترین مخترعین و جراحان قلب جهان تصور کنید. پروفسور توفیق موسیوند که در خارج از ایران Tofy Mussivand نامیده میشود، در روستای ورکانه استان همدان چشم به جهان گشود. او که در دوران کودکی و نوجوانی مجبور به چوپانی بود شبهای تابستان که روی پشتبام دراز میکشید، مدتها به آسمان و ستارگانی که به او چشمک میزدند خیره میشد، به دلایل آفرینش جهان فکر میکرد و از خود میپرسید: «هدف و منظور از خلقت این نقاط نورانی و زیبا چیست؟ من چه کسی هستم و در کجای این دنیای بزرگ ایستادهام؟».
اینکه چنین سوالاتی از ذهن یک کودک چوپان بگذرد به نظر عجیب میرسد ولی دکتر موسیوند از همان کودکی نیز مشتاق خواندن و یادگیری چیزهای جدید بود و همین ویژگی به او کمک کرد که از محیط روستا خارج شده و ابتدا به دانشگاه تهران و سپس با بورسیهای که به دست آورد به دانشگاه آلبرتا کانادا برسد. البته او کسی نیست که گذشته خود را انکار کرده یا از آن احساس پشیمانی کند، به همین دلیل وقتی برای همایش بینالمللی بوعلیسینا بعد از 37 سال به ایران سفر میکند چنین میگوید: «آمدهام تا سرى به زادگاهم، ورکانه، بزنم و گله گوسفندها را ببینم و به آسمان صاف و پرستاره خیره بشوم و یک بار دیگر به سالهاى دور کودکىام بازگردم و آن نقطه عزیمتى را بیابم که هرگز فراموشش نکرده و نمىکنم. راستش من با یاد کودکى آرامش پیدا مىکنم. آنجا هم همیشه دنبال خاطراتى بودهام که در دنیاى مدرن و پیچیده به من آرامش بدهد که آنها را در چوپانى و همان شبهاى مهتابى مىیافتم. چوپانى انسان را به اصل خود و خدا و طبیعت نزدیک مىکند».