ایران و مصر

786

چند روز پیش خبری متنشر شد که طی آن یک نامزد ریاست جمهوری مصر اظهاراتی درباره ی رابطه ی با ایران کرده بود با هم این خبر را می خوانیم:

سخنان جالب نامزد ریاست جمهوری مصر در مورد سیاست خارجی آینده مصر؛

صباحی: تشکیل مثلث ایرانی، ترکی و عربی ضروری است/دستم را بسوی پسرعموهای ایرانی ام دراز خواهم کرد/جنگ اعراب با ایران به نفع هیچکس نیست

در مسئله سوریه، هرگونه تجزیه این کشور حمله ای مستقیم به امنیت مصر محسوب می شود. هرگونه تهاجم خارجی به سوریه تهاجمی مستقیم به مصر است. موضع مصر این است که باید در کنار سوریه در مقابل تجاوز خارجی بایستد.

نقد اجتماعی

786

بدون شرح

انقلاب سیاسی ایران، خیانت و یک دروغ بزرگ

انقلاب سیاسی ایران ، خیانت و یک دروغ بزرگ

                                                              

 

                                     

برخی براین باورند که اگر در سال 1357در ایران انقلاب نمیشد امروز ما به لحاظ اقتصادی نسبتا وضع بهتری داشتیم.

تنها در دانشگاه واشنگتن دی سی بیش از 130رشته ی شرق شناسی و اسلام شناسی وجود دارد که بخش قابل توجهی از آن به مطالعات پیرامون انقلاب اسلامی ایران اختصاص دارد.درجهان انقلاب های متعددی رخ داده در هر کدام از این انقلاب ها اتفاق های حیرت انگیز بیشماری افتاده . پراکندگی حوزه ی وقوع این انقلاب ها هم کم نبوده. تقریبا تمام قاره ها این تجربه را داشته اند بیشتر یا کمتر ولی هیچ قاره ای از این تجربه بی بهره نبوده . در هر کدام از این انقلابها هم شخصیت های کاریزماتیک و رهبران مختلف صاحب نامی نقش ایفا کرده اند با این همه اهتمام و توجه بین المللی به انقلاب ایران خارج از حد انتظار است و به نوعی غیر طبیعی به نظر میرسد به جرئت میتوان گفت که خود ما ایرانی ها تا به امروز یک سوم غربی ها هم در حوزه ی انقلاب اسلامی تحقیق و بررسی علمی نکرده ایم. البته حرف زیاد زده شده اما شما صد بار هم پشت شیپور فریاد بزنید انقلاب مقدس است امام خوب است ارزش یکبار بررسی همه جانبه وعلمی راجع به امام و انقلاب را ندارد.

خوب این حرف ها چیزی را عوض نمی کند با این حرف ها تنها این اثبات می شود که ما درباره ی شناخت علمی دگرگونی 1357سهل انگاری کرده ایم ولی علت توجه غربی ها و دانشمندان انقلاب به تحول سال 1357 ایران چیست؟چرا هر سال در سالگرد این اتفاق تاریخی رسانه های خارجی انقدر درباره ی آن پوشش خبری میدهند؟ به منفی یا مثبت بودنش کاری ندارم.اصلا چرا راجع به آن انقدر صحبت می شود؟چرا راجع به سایر انقلاب ها چنین اتفاقی نمی افتد.

مطلبی از بی.بی.سی

786

 هیچ وقت از اینکه حرف یا عمل درست یک آدم یا جریان فکری غلط رو تایید کنم ترسی نداشتم. از پذیرش حرف کسی که شاید کیلومترها با من فاصله ی فکری داشته باشه اما خب تو یک لحظه ی خاص شاید کسی به اندازه ی اون نتونه درست حرف بزنه و حرف درست رو بزنه حتی بعضی وقتا اصلا دشمن شما حرف دل خود شما رو بهتر از هر کسی می تونه بگه.

من و بعضی از کسایی که در این زمینه با من موافق هستن این ویژگی رو مدیون مردی هستیم که می گفت: نگاه کن ببین چی میگه و به اینکه چه کسی داره این حرف رو می زنه کاری نداشته باش. که هممون میدونیم، منظور این حرف ساده انگاری و بی توجهی به منبع یک حرف نیست بلکه دوری از تعصب و نپذیرفتن حرف حقه.

این مطلب رو تو سایت بی.بی.سی خوندم با وجود اینکه صد در صد تاییدش نمی کنم اما در کل مطلب بسیار مفید و عمیقیه و از اونجایی که اهل تک خوری نیستم گفتم اینجا بیارمش البته یه کم زیاده اما اگر کسی در این زمینه مطالعه داشته باشه براش قابل استفاده خواهد بود.

با هم مطلب رو می خونیم

ساختار امامت شیعی

امامت شیعی-حتی به‌استناد به منابع تسنن- بخشی از ساختار بنیادین دین و جایگاهی در امتداد شئون پیامبر اسلام- منهای دریافت وحی- است:

«جزء ساختار دین بودن امامت»، در مقابل نظریه‌ای است که آن را «گفتمانی معطوف به قدرت‌ و در صدد دست یافتن به هژمونی» می‌داند و آن را صرفاً «سیاسی که در حوادث تاریخی بعد از وفات پیامبر و رقابت‌های درون قبیله‌ای ریشه دارد» می‌شمارد.

طرحِ «قابل اثبات بودن بر اساس منابع تسنن» برای رفع شائبه‌هایی مانند «طرح تدریجی امامت پس از پیامبر» است.

وقتی امامت شیعی با مدارک اهل سنت اثبات گردد، فرض ساختگی بودن رنگ می‌بازد و اتهام «ابداع سنت و جعل روایت جهت توجیه و مشروعیت بخشی» برطرف می‌گردد.

این‌که در استدلال به اسناد، تأویل‌هایی توجیه‌گرایانه رخ داده یا نه، به داوری درباره شرح دلایل معطوف خواهد بود.

شهر آورد پایتخت

786

سلام به همه ی استقلالی های عزیز

صرفا جهت اطلاع

البته تو فوتبال نتیجه خیلی مهم نیست ای کاش یه کم هم به ابعاد فرهنگی اجتماعی ورزش توجه بشه نه صرفا نتایج مسابقه ها.

نمی دونم شما ها تا حالا استادیوم رفتین یا نه من که خیلی نرفتم فقط دوتا بازی اونم یکیش ایران و آلمان بود که خیلی حساس بود جاتون خالی انقدر شعار های قشنگ قشنگ می دادن که نگو و نپرس!!!!

نمی دونم بعد از مسابقه صحنه ی شکسته شدن شیشه های اتوبوس های شرکت واحد رو دیدین یا نه تا همین چند سال پیش که تو استادیوم بدون استثنا هر سال چند نفر کشته می شدند واقعا حیف نیست که یه اتفاقی که میتونه یه رویداد فرهنگی بزرک باشه و کلی نشاط و شادابی تو جامعه ایجاد کنه به یه بحران تبدیل بشه!!!حالا ایشالا نقد و تحلیل جامعه شناسی فوتبال باشه برای بعد.... بچسبیم به بازی امروز.

پرسپولیس همیشه ثابت کرده اگر نتیجه ی بازی رو نبره حداقل تو اخلاق برنده ست.

البته من به فامیل عزیز گفتم امروز به آبی ها آوانس بده امیدوارم حرفم رو گوش نکنه!!!

کوه یخ (2)

بسم الله الرحمن الرحیم

کوه یخ (2)

 با توجه به اهمیت گروه سنی نوجوان و تاثیر گذاری بیشتر محصولات فرهنگی روی این گروه و همچنین فعالیت شدید کشورهای توسعه ی یافته در زمینه هایی که به نوجوانان و تاثیر گذاری بر آن ها مربوط میشود از جمله صنعت سرگرمی برای نوجوانان تا جایی که کیفیت تصاویر امروز در بازی های رایانه ای ازتصاویر یک فیلم سینمایی چیزی کم ندارد درصد آسیب  پذیری فرهنگی در این زمینه به مراتب افزایش می یابد. برخی از کارشناسان روان شناسی اسرائیلی چند سال پیش ادعایی را مطرح کرده اند. آنها گفتند اگر کسی کودکش را تا سن هفت سالگی به ما بدهد ما میتوانیم در این هفت سال تمامی آنچه را که می خواهیم از نظر  ایدئولوژیک و برخی از مبناهای فرهنگی در او نهادینه کنیم. شاید در نگاه اول این حرف خیلی اغراق آمیز و غیر منطقی به نظر بیاید اما با کمی تامل و بعد از بررسی نظریات سایر دانشمندان روان شناس به این نتیجه میرسم که: شاید این حرف را به تمامی نتوان پذیرفت اما در کل حرفی نیست که بشود به راحتی از کنارش گذشت. این ادعا یک ادعای بی پایه و اساس غیر علمی نیست و حرف تامل برانگیزی است.

 از دیگر مجاری انتقال محصولات ضدفرهنگی که در سالهای اخیر شاهد چند برابر شدن آن هستیم ماهواره ها هستند. بر اساس آمار  وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در سال گذاشته حدود 60درصد مردم تهران از مصرف کنندگان ماهواره بودند

کوه یخ

بسم الله الرحمن الرحیم

(کوه یخ)

فرهنگ اساسا یک مقوله ی پیچیده و چند وجهیست برای همین اظهار نظر در این زمینه نیاز به تامل و تفکر عمیق دارد. جنس مسائل فرهنگی با جنس سایر مسائل اجتماعی متفاوت است به این معنا که مثلا اگر در حوزه ی سیاست سیاست مداری یک اظهار نظر ساده بکند در واکنش به این اظهار نظر آن سیاستمدار نه چندان مطرح، شاهد سیل واکنش ها و پیامدها خواهیم بود اما در زمنیه های فرهنگی ماجرا به گونه ای دیگر است. سخت ترین تندترین و بعضا شدید ترین اقدامات در این زمینه ها شاید دچار واکنش هایی با تاخیر و تردید شدید شود که البته این امر علل زیادی دارد. تمثیل فرهنگ به کوه یخ شاید بتواند به خوبی ذهن ما را با جنس فرهنگ و مسائل فرهنگی آشنا کند. همچنین علت اینکه چرا کار در زمینه های فرهنگی مشکلات زیادی با خود به همراه دارد.

  

اما آنچیزی که ما در این مقاله به دنبال آن هستیم بحث دیگریست. جدای از همه ی مباحث مطرح در این زمینه از مسائلی که همواره مورد غفلت واقع شده مسئله ی نحوه ی توزیع محصولات ضد فرهنگی در سطح جامعه است. برای اینکه بتوانیم ذهنیت روشنی در این باره پیدا کنیم ابتدا به تعریف مفاهیم کلی بحث مورد نظر می پردازیم.

صیاد

786

 

 

پلنگ صید خودش را سریع خواهد کشت

من از نگاه غزال نجیب می ترسم

 

دولت در زنگ حساب انشا خواند

786

دولت در زنگ حساب

انشاء خواند

صبح امروز یکی از روزنامه های کشور برای پوشش خبری گزارش صد روزه ی رئیس جمهور از این تیتر بالا استفاده کرده بود.

 عده ی زیادی بر این باورند که کشور ما هم اکنون در شرایط خاص سیاسی به سر می برد به قول بعضی از دوستان که البته این حرفشان با کمی کنایه همراه است سی سال است که ما در شرایط حساس کنونی هستیم. با این پیش زمینه ی فکری امروز ما بیش از هر زمان دیگری به هم صدایی و اتحاد نیازمندیم.

حال به نظر شما چنین تیترهایی در چنین شرایطی باعث تضعیف کشور و ایجاد تفرقه نمی شود؟ در شرایطی که حتی رهبری هم از مذاکرات ژنو دفاع کرده اند ما نباید در افکار عمومی از دولت آقای روحانی دفاع کنیم؟ در یک نگاه اولیه شاید اینطور به نظر برسد اما واقعیت ماجرا می تواند کمی چند لایه تر و پیچیده تر از این باشد.

در درجه ی اول ما نباید مسائل را با هم درآمیزیم حمایت رهبری از مذاکرات ژنو امری طبیعی و در خور انتظار است ایشان از همه ی دولت ها به خصوص در ابتدای کارشان و سیاست های اولیه دفاع می کنند در ضمن نباید فراموش شود که حمایت درجه دارد سطح دارد اگر مثلا امام خمینی یک جا از کسی دفاع کرد آیا این به آن معنی است که دیگر کسی این فرد را نقد نکند مگر غیر از این است که خود آقای روحانی بارها بر تنوع افکار و لزوم مطرح شدن همه ی افکار مخالف و موافق تاکید کرده اند البته من اینجا نمی خواهم به درستی یا نادرستی سیاست های دولت و ایشان بپردازم. چه بسا خیلی از این سیاست ها قابل دفاع و با توجه به شرایط کنونی درست و منطقی به نظر برسد عملکرد آقای روحانی تا همین الان در بعضی از ابعاد نه تنها قابل دفاع است که شاید قابل تقدیر و تشکر هم باشد.

اما زمانی که وعده ای داده شده و آقای رئیس جمهور برای گزارش آن وعده و اینکه این وعده چه قدر تحقق یافته مصاحبه می کنند بهتر است عملکرد خودشان را توضیح دهند تا اینکه به نقد عملکرد پیشینیان بپردازند البته من اینجا قصد دفاع از عملکرد آقای احمدی نژاد را هم ندارم.

سوال اساسی من این است که زمانی که آقای روحانی وعده ی صد روزه حل کردن بعضی از این مشکلات را دادند مگر از شرایط کشور اطلاع نداشتند؟ مگر می شود کسی بدون اطلاع از شرایط کشور قولی بدهد؟ برفرض که تمام صحبت های ایشان درست است مطمئنا مخاطبان ایشان و مردم عزیز مشتاق بودند بداند ایشان برای رفع این مشکلات چه اقداماتی انجام داده اند. این حرف مثل استدلال برخی از اطرافیان آقای احمدی نژاد است که می گویند می خواست خدمت کند اما بعضی نگذاشتند. ما که آخر دقیقا متوجه نشدیم این بعضی چه کسانی بوده اند. البته اینجا به درست یا غلط بودن این حرف هم کاری ندارم وهمچنین قصد رد کردن این حرف را در تمام ابعادش، غرض این است که ای کاش به جای خالی کردن دل مردم رئیس دولت تدبیر و امید کمی به مردم امید می دادند و افق های روشن تری را ترسیم می کردند. طبیعتا منظور نویسنده این نیست که واقعیات کشور را نگویند این نیست که عملکرد ایشان به عملکرد دولت قبل هیچ ربطی ندارد طبیعتا عملکرد دولت آقای احمدی نژاد بر دولت بعدی تاثیرگذار است. حرف چیز دیگریست مشکل این است که این استدلال کم کم در بین سیاست مداران ما به یک رویه تبدیل می شود که ضعف مدیریتی خودشان در برخی سطوح را به عوامل خارجی نسبت می دهند.

در پایان این امید می رود که رئیس جمهور منتخب حداقل در گزارش صد روزه آینده از عملکرد مثبت دولت خود بگویند و همچنین تدبیرهایی که در دولت تدبیر و امید در سطح کشور اتفاق افتاده است.

(سخن بی عیب و نقص تنها بر زبان معصومین جاریست.)

......محمد حسن خلعتبری.....

هم شور هم شعور

786

هم شور هم شعور

از آسیب هایی که شدیدا متوجه فرهنگ حسینی در ملل شیعه است تنزیل این فرهنگ در حد شورگرفتن و ابراز احساسات و عواطف در عزاداری است.متاسفانه تعریف قیام عاشورا وحرکت عظیم امام حسین(علیه السلام)دراذهان عمومی درحال  نزول یافتن است و محدود میشود به شور وحال دوران محرم.

تحریک احساسات و برانگیخته شدن عواطف دررابطه باعزاداری حسینی بسیارلازم وضروری است و موجب استحکام ایمان و پیوند دین با روح و روان مردم  میشود و اصلا مذهبی که در آن یک نقطه عطف احساسی و شورانگیز نباشد و روح و هیجان پیروانش را به غلیان درنیاورد مذهب ناقصی است  و یک نیروی محرکه برای انجام حرکتهای عظیم و تاریخ ساز کم دارد. چرا که اساسا هیجانات عاطفی است که حرکت زاست و روح بخش و آنجا که نیاز به ایثار و فداکاری است گزاره های عقلانی صرف هر چه هم کامل و دقیق باشند هیچ گاه کافی و کارساز نخواهند بود. وجه وارونه ی این قضیه هم باز ناقص میشود. یعنی وجود محرکهای عاطفی و نبود پایه ها و مبانی عقلانی . این که در وجود انسان جوشش عاطفی به وجود می آید اما نداند از کجاست و باید به کجا برود و این غلیان درونی را باید برای چه چیزی خرج کند و کجا باید به عرصه ی عمل درآورد .

هر دوی اینها غلط است: معرفت عقلانی بدون شور و شور بدون شعور و معرفت عقلانی .

اما آنچه که درمورد رابطه ی ما با حماسه ی حسینی مطلوب و کارساز است داشتن مبانی قوی عقلانی است و دانستن فلسفه ی قیام عاشورا آنطور که باید و معرفت پیدا کردن به حقیقت این حماسه و شناخت اهداف بزرگ و مقدس آن و ایمان آوردن به ظرایف و مسئولیتهایی که ذبح شدن حجت خدا با لب تشنه بر گردن ما میگذارد .

شاید بتوان گفت تنها با دانستن فلسفه ی قیام عاشوراست که روضه ی امام حسین(علیه السلام) و شرکت در مراسم عزاداری و شنیدن مصائبی که بر اهل بیت ایشان واقع میشود کارگر می شود .

و در آخر سخن باید مطلبی ضروری برای شناخت فلسفه ی قیام حسینی ذکر شود و آن اینکه  نباید به حرفهای محدود و مبهمی که دراین باره زده میشود بسنده کرد.

برای دریافت حقیقت مطلب مطالعه و تعمق بسیار لازم است. دائما میشنویم که حضرت فرمودند: من برای زنده کردن امر به معروف و نهی از منکر قیام کردم. اما نمیگویند که این چه معروفهایی بود که به آنها امر نمیشد و چه منکر هایی بود که از آنها نهی نمیشد و امام(علیه السام)را بر آن داشت تا برای احیای امر به آن و نهی از آنها این طور حماسه آفرینی کنند واهل بیت خود را تسلیم  بزرگترین مصیبت ها واسارت یزید نمایند. چرا که باید حقیقت امر کاملا روشن و علنی شود و ازگوشه ی کتاب ها وخطبه های امام حسین بیرون آورده شود و برای همه بازگو شود.

و بر ما شیعیان واجب است که با مطالعه و تفکر به پیام و هدف این حماسه ی سرخ پی ببریم و آن را بر همگان اعلام کنیم و برای تحقق آن تمام هستی و دارایی خود را فدا کنیم.