فوکویاما:شیعه، پرنده‌ای است که افق پروازش خیلی بالاتر از تیرهای ماست

786

بازخوانی نظرات فوکویاما به بهانه میهمانی روحانی در بنیاد آمریکای نوین

فوکویاما:شیعه، پرنده‌ای است که افق پروازش خیلی بالاتر از تیرهای ماست/ شما بیایید برای غرب هم امام زمان و کربلا و ولی فقیه بتراشید

حسن روحانی در جریان سفر خود به نیویورک میهمان اندیشکده ای بود که دارای رتبه بالایی در زمینه فعالیت های سیاسی، اجتماعی و اقتصادی است؛ اندیشکده ای به نام (بنیاد آمریکای نوین

بنیادی با عضویت «فوکویاما» و تامین مالی (سوروس(. 

سالن همایش های‌ هتلی در خیابان 54 نیویورک میزبان مهمانی ایرانی است؛ میهمانی که شاید بتوان نام شاخص ترین ایرانی حاضر در نیویورک را بر روی وی گذاشت.

حسن روحانی رئیس دولت یازدهم ساعت 2 بعد از ظهر به وقت نیویورک در نشستی به میزبانی «اندیشکده بنیاد آمریکای نوین» شرکت کرد.

حضور روحانی در جمع کارشناسان این اندیشکده آمریکایی شاید به اندازه سخنرانی های معمول یک رئیس جمهور در مجمع عمومی سازمان ملل دارای اهمیت جلوه نکند ولی با مشخص شدن اعتبار و جایگاه این اندیشکده می توان سخنرانی روحانی در جمع اعضای آنرا به عنوان یکی از مهم ترین برنامه های روحانی در نیویورک قلمداد کرد.

اندیشکده ای که در بسیاری از مسائل سیاسی، امنیتی و اجتماعی اقدام به تولید مباحت فکری و عملی می کند.

بنیاد آمریکای جدید؛ New America را بهتر بشناسید

بنیاد آمریکای نوین در سال 1999 به ریاست «تد هالستد» و جانشینی «استیو کول» (که بعدها به مدیرعاملی این اندیشکده رسید) تشکیل شد.

بنیاد آمریکای جدید خود را اینگونه معرفی می کند؛ «موسسه ای غیرانتفاعی و غیر حزبی»، این اندیشکده یکی از بنیاد هایی است که در زمینه مطالعات امنیت ملی، تکنولوژی، مسائل مالی و دارایی، بهداشت، انرژی، آموزش و پرورش و اقتصاد فعالیت می کند.

ساختمان مرکزی این بنیاد در واشنگتن قرار دارد ولی یکی از دفاتر مهم این اندیشکده نیز در شهر نیویورک است.

هم اکنون نیز «آنه ماریا اسلاتر» مدیرعامل این مرکز است که از سال 2013 در این سمت منصوب شده است.

بنیاد آمریکای جدید تاکید دارد که تلاشش بر ارائه راهکارهای عملی برای حل مشکلات جهانی، منطقه ای و ملی است.

بنابر اعلام سایت رسمی اندیشکده آمریکای جدید، هزینه سالانه ماموریت های واگذار شده به این موسسه بالغ بر 20 میلیون دلار است.

چه کسانی «آمریکای جدید» را مدیریت می‌کنند؟

بدون شک مدیرعامل اندیشکده «آمریکای جدید» چهره ای است که می تواند خط مشی کلی و نگرش این اندیشکده را نشان دهد.

خانم آنه ماری اسلاتر که از سال 2013 ریاست بنیاد آمریکای نوین را مدیریت می کند، تنها یک شخصیت علمی نیست.

اسلاتر از سال 2009 تا 2011 به عنوان مدیر سیاست گذاری وزارت امور خارجه آمریکا به عنوان یکی از مهم ترین مدیریت های این وزارتخانه و دست راست هیلاری کلینتون (وزیر وقت امور خارجه آمریکا) ایفای نقش می کرده است.

آنه ماری اسلاتر مدیرعامل اندیشکده آمریکای جدید در کنار هیلاری کلینتون وزیر خارجه سابق آمریکا

)فرانسیس فوکویاما)تئوریسین مشهور آمریکایی تبار یکی دیگر از کارشناسان ارشد اندیشکده آمریکای جدید است.

نظرات ضد اسلام و ضد انقلابی فراوانی در کارنامه فرانسیس فوکویاما که ارتباط تنگاتنگی با محافل صهیونیستی دارد، دیده می‌شود.

وی در مشهور ترین سخنرانی خود علیه اسلام و انقلاب اسلامی که در سرزمین های اشغالی (اورشلیم) و در جریان کنفرانس بازشناسی هویت شیعه ایراد شد، تصریح کرده بود که (شیعه، پرنده‌ای است که افق پروازش خیلی بالاتر از تیرهای ماست؛ پرنده‌ای که دو بال دارد: یک بال سبز و یک بال سرخ(.

فوکویاما بال سبز این پرنده را مهدویّت و عدالت خواهی و بال سرخ را شهادت‌طلبی که ریشه در کربلا دارد و شیعه را فنا ناپذیر کرده، معرفی می‌کند.

وی معتقد است شیعه بُعد سومی هم دارد که اهمیّتش بسیار است. او میگوید:( این پرنده، زرهی به نام ولایت پذیری به تن دارد و قدرتش با شهادت دو چندان می‌شود. شیعه، عنصری است که هر چه او را از بین می‌برند، بیشتر می‌شود.(

فوکویاما، مهندسی معکوسی را برای شیعه و مهندسی صحیحی را برای خودشان طراحی می‌کند و می‌نویسد: (مهندسی معکوس برای شیعیان این است که ابتدا ولایت فقیه را خط بزنید. تا این را خط نزنید، نمی‌توانید به ساحت قدسی کربلا و مهدویّت تجاوز کنید... برای پیروزی بر یک ملّت باید میل مردم را تغییر داد... ابتدا ولایت فقیه را خط بزنید، در گام بعد، شهادت طلبی این‌ها را به رفاه‌طلبی تبدیل کنید. اگر این دو تا را خط زدید، خود به خود اندیشه‌های امام زمانی از جامعة شیعه رخت می‌بندد... شما بیایید برای غرب هم امام زمان و کربلا و ولی فقیه بتراشید.(

محل برگزاری نشست اندیشکده آمریکایی جدید با حسن روحانی رئیس جمهور کشورمان

اما یکی از قابل تامل برانگیز ترین چهره های این موسسه، «جاناتان سوروس» نام دارد.

وی فرزند «جورج سوروس» رئیس موسسه جامعه آزاد است که موسسه تحت امرش تخصص ویژه ای در شکل دادن به انقلاب های رنگین در سراسر جهان به ویژه کشورهای بلوک شرق دارد.

جاناتا سوروس مسئول ارشد اجرای اندیشکده بنیاد آمریکای جدید است که نشان از نفوذ گسترده وی در این بنیاد است.

روحانی و رویارویی با <<آمریکای جدید<<

بدون شک حضور روحانی در این اندیشکده آمریکایی فرصتی طلایی برای نشان دادن حقانیت اندیشه های انقلاب اسلامی بود.

سخنرانی روحانی در اندیشکده آمریکای نوین

جایگاه بنیاد آمریکای جدید نیز در بین اندیشکده های آمریکایی و همچنین چهره های همراه با این بنیاد نشان دهنده جایگاه پراهمیت آن است.

مطمئنا پس از انتشار جزئیات این دیدار می توان درباره مطالب مطرح شده در آن قضاوت کرد ولی با توجه به چهره های حاضر در این بنیاد، باید منتظر ماند و دید که حسن روحانی در مواجهه با کارشناسان این بنیاد آمریکایی چگونه عمل کرده است.

 

زنگ زندگی

786

( زنگ زندگی)

دخترخانمی زیباخطاب به رئیس شرکت امریکایی ج پ مورگان نامه‌ای بدین مضمون نوشت:

من24سال دارم.جوان،زیبا،خوش‌اندام،دارای تحصیلات آکادمیک هستم.چگونه میتوانم بامردی ازدواج کنم که به اندازه شمادرآمدداشته باشد؟

جواب مدیرشرکت مورگان:...

درآمدسالانه من باآرزوی شماهمخوانی دارد،اماازدیدیک تاجرازدواج باشمااشتباه است.آنچه شمادرسردارید مبادله منصفانه"زیبائی"با"پول"است.زیبایی شمارفته‌رفته محومیشوداماپول من بعیداست بربادرود.درآمدمن بالاترخواهدرفت اماچین وچروک وپیری جایگزین زیبائی شماخواهدشد.من یک"سرمایه روبه رشد"هستم اماشمایک"سرمایه روبه زوال".پس آدم پولدارنادان نیست باشماازدواج کند.مافقط باامثال شماقرارمیگذاریم اماازدواج هرگز.

امااگرشماعلاوه برجوانی وزیبائی کالاهای باارزشی مثل"انسانیت،پاکدامنی،شعور،اخلاق،تعهد،صداقت،وفاداری،حمایت وعشق "داشته باشیدکه مثل سرمایه من روبه رشدباشدیاحداقل نفع آن ازمن منقطع نشودآنوقت احتمالااین معامله برای من هم سودفراوانی خواهدداشت.چون ممکن است من فاقددارایی های شماباشم ومن بعدازچندمدت ازازدواج برای زندگی مشترک شدیدابه آنهانیازپیداخواهم کرد.

امیدوارم این پاسخ کمکتان کند.

در جستجوی ساختار سیاسی ایده آل

786

نظام

  پارلمانی /  ریاستی

---

پاسخ به سوالهای اساسی درباره تغییر نظام سیاسی کشور از ریاستی به پارلمانی

---

چند ماه پیش احتمالی مبنی بر تغییر نظام سیاسی کشور و تغییر در قانون اساسی و لو در آینده دور به گوش می رسد. در یکی دو ماه گذشته برخی نمایندگان مجلس از جمله آقای کاتوزیان نماینده تهران خبر از بررسی جمعی از اهالی پارلمان برای ارائه پیشنهادی مبنی بر تغییر نظام سیاسی کشور از ریاستی(رییس جمهور به عنوان رییس قوه مجریه یا دولت و رییس کشور ) به نظام پارلمانی ( انتخاب رییس قوه مجریه و رییس حکومت توسط پارلمان به صورت غیر مستقیم ) داد. رهبر معظم انقلاب اسلامی در سفر به کرمانشاه ، تغییر نظام سیاسی کشور را در آینده دور امکان پذیر دانستند. حال این سوال پیش می آید دقیقا منظور از تغییرات انجام شده کجاست و الزامات آن چه می باشد؟در این مطلب به شکل ساده و مختصر به این سوالات پاسخ داده خواهد.

1- تفاوت نظام ریاستی با نظام پارلمانی چیست؟

در ابتدا برای تبیین موضوع باید به تبیین برخی تعاریف پرداخت. طبق تعریف دولت(دولت-ملت) واحد سیاسی است که دارای استقلال و جاکمیت، قلمرو، جمعیت و حکومت است. در دوران مدرن دولت-ملتها جایگزین امپراطوریها و نظامهای سنتی شده اند. مثلا دولت-ملت ایران در دوران مدرن جایگزین امپراطوزی هخامنشی در دوران باستان شده است. طبق تعریف هر دولت(دولت -ملتی) دارای یک رییس دولت(دولت-ملت) و هم چنین  یک رییس حکومت است. رییس دولت-ملت یا رییس کشور مظهر وحدت ملی و هویت ملی و حل کننده اختلافات است. رییس حکومت در واقع رییس قوه مجریه است و ریاست هیات دولت را برعهده دارد.

 در نظامهای ریاستی، رییس کشور یا رییس جمهور رییس حکومت /هیات دولت هم هست و مسوولیت اجرایی دارد. در واقع ریاست کشور با ریاست حکومت یکی است. مثلا رییس جمهور آمریکا هم رییس دولت-ملت/کشور/جمهور آمریکا است و هم رییس هیات دولت/قوه مجریه آمریکا. نظام های ریاستی به  صورت جمهوری اداره می شوند.  در این نظام ها بین قوا تفکیک وجود دارد و قوه مجریه تا حد زیادی مستقل از قوه مقننه است.

در قانون اساسی ایران علی رغم نظام ریاستی ، مجلس دارای اختیارات زیادی است و  دارای اختیارات نظارتی بر دولت است. اما در مقابل دولت برامده از مجلس نیست و چندان عملا در برابر قوانینی که موافق خواستش می باشد ، تمکین نمی کند

در نظام های پارلمانی به نوعی بین ریاست کشور و ریاست هیات دولت تفاوت وجود دارد. در واقع در این کشورها رییس کشور نقشی نمادین و تشریفاتی و حل کننده برخی تعارضهای قوا را دارد و رییس هیات دولت یا نخست وزیر مسوولیت اجرایی را بر عهده دارد. روسای کشورها تا کنون در دنیا به دو گونه بوده اند. یا رییس جمهور هستند و یا شاه و ملکه. در این مدل چه رییس جمهور و چه شاه (ملکه) دارای قدرت بالای اجرایی نیسته و نوعی نماد وحدت ملی و حل برخی تعارضات را دارند. اما نخست وزیر و یا صدر اعظم دارای قدرت اصلی است. او در واقع عمدتا رهبر حزب پیروز در انتخابات پارلمانی است.  در واقع ما با دو گونه نظام پارلمانی روبرو هستیم: 1- مشروطه سلطنتی( انگلستان ، ژاپن و نروژ) 2- جمهوری با نظام پارلمانی( هند و یا ترکیه). در این گونه مدلها قوه مجریه بر آمده از دل قوه مقننه است.

2-آیا نظام ریاستی و یا پارلمانی به معنای مردمسالاری درون کشور هستند؟

به صورت قطعی پاسخ به این سوال منفی است. بسیاری از رژیمهای ریاستی به دام استبداد افتاده اند. برای مثال مصر در دوران حسنی مبارک و یا عراق دوران صدام حسین دارای ارکان ریاست جمهوری، نخست وزیری و حتی پارلمان بودند. اما رییس جمهور(دولت-ملت) با افزایش اختیارات خود تمامی این نهادها را بدون مصرف می کرد و کشور را به سمت خودکامگی می کشاند.

هم چنین نظام های پارلمانی هم می توانند به شکل استبدادی اداره شوند. پس از انقلاب مشروطه و تصویب قانون اساسی مشروطه قرار بود شاه ایران دارای اختیارات اجرایی و حکومتی نباشد و فقط سلطنت کند. مجلس شورای ملی به عنوان نماد اراده ملت به انتخاب نخست وزیر اقدام و شاه به عنوان رییس کشور او را منصوب کند. اما عملا در دوران رضاشاه و محمدرضا شاه، رییس کشور(دولت ملت) یعنی شاه دارای قدرت اصلی و سیاسی کشور بود و پارلمان و نخست وزیر، امربران همایونی بوده اند.

در نظامهای پارلمانی، تکیه بسیار بیشتری بر احزاب می شود. احزاب در این نظامها با رقابت جدی در سطح محلی و ملی برای کرسی های پارلمان تلاش می کنند و رهبر حزب و یا ائتلاف پیروز  به عنوان نخست وزیر معرفی می شود.

3-چرا در مقطع کنونی در کشور ما بحث تبدیل نظام ریاستی به پارلمانی مطرح شده است؟

به نظر می رسد این مساله دارای ریشه در قانون اساسی است. اولین ریشه که البته میان مدت است مربوط به اختلافات مجلس و رییس جمهور است. در نظامهای ریاستی معمول دنیا مانند آمریکا به نوعی تفکیک میان هیات دولت و کنگره آمریکا وجود دارد و رییس جمهور آمریکا دارای اختیارات زیادی است. اما در قانون اساسی ایران علی رغم نظام ریاستی ، مجلس دارای اختیارات زیادی است و  دارای اختیارات نظارتی بر دولت است. اما در مقابل دولت برامده از مجلس نیست و چندان عملا در برابر قوانینی که موافق خواستش می باشد ، تمکین نمی کند.عملا این تضادها برخی فعالیتهای اجرایی را دچار اختلال کرده است. از طرف دیگر رییس جمهور در ایران فاقد برخی اختیارات مانند فرماندهی نیروهای مسلح و یا انحلال پارلمان است که اختیارات او را در حد نخست وزیر کاهش داده است.

4-آیا نظام پارلمانی می تواند در ایران پیاده سازی شود؟

در پاسخ به این سوال به دو مساله اساسی باید  اشاره کرد. در صورت حذف پست ریاست جمهوری و احیای نخست وزیری عملا نظام از شکل جمهوری به معنای کلاسیک خارج می شود.طبق تعاریف معمول علم سیاست جمهوری ها نظامهایی هستند که به ریاست رییس جمهور و نه شاه/ملکه(با حق سلطنت وراثتی) اداره می شوند.  البته همانگونه که اشاره شد بین جمهوریت و مردمسالاری لزوما این همانی وجود ندارد و چه بسا نظامی جمهوری باشد اما مردمسالار نباشد و چه بسا نظامی بدون ساختار جمهوری(مثلا مشروطه)، مردمسالار هم باشد. اما باید به این نکته اشاره کرد که می بایست در صورت چنین تدابیری، راهکارهایی برای تعریف نام نظام جمهوری اسلامی اندیشیده شود. در واقع این سوال مطرح می گردد که رییس کشور( دولت-ملت) کیست؟ شاید یک تعریف این باشد که رییس دولت-ملت، ولایت فقیه و رهبری انقلاب می باشند که به شکل غیر مسقیم توسط مردم بوسیله خبرگان انتخاب می شوند. اما با توجه به شان فراملی رهبری و جایگاه مذهبی ایشان برخی مسائل در این تعریف نیز وجود دارد که باید توسط کارشناسان حقوقی و سیاسی تجزیه و تحلیل شود. راهکار دیگر این است که به جای نخست وزیر ، رییس جمهور توسط مجلس انتخاب شود که این نکنه نیز الزامات خاص خود را می طلبد.

مساله دوم این است که در نظامهای پارلمانی، تکیه بسیار بیشتری بر احزاب می شود. احزاب در این نظامها با رقابت جدی در سطح محلی و ملی برای کرسی های پارلمان تلاش می کنند و رهبر حزب و یا ائتلاف پیروز  به عنوان نخست وزیر معرفی می شود. در واقع مردم پیش از انتخابات ،رهبر احزاب و برنامه های احتمالی آنها را می دانند و بر این مبنا رای می دهند. در فرهنگ امروز سیاسی ایران با توجه به فرهنگ حزب ستیزی ، این سوال مطرح است که مبنای رقابت در چنین مجلسی چه خواهد بود؟ به نظر می رسد به منظور پویایی نظام صرفا نمی توان به  نوسازی ساختار سیاسی نظام پرداخت بلکه نوسازی فرایندها و نهادهای سیاسی و ارتقای فرهنگ سیاسی نیز باید در دستور کار باشد.

اصلاح طلب اصول گرا

786

 بعضی از شخصیت های تاثیر گذار در تاریخ معاصرمان برای ما خلاصه شده اند در اسمشان.

کارویژه آنها برای شخصیت های ما شده همین اسم، برای اعتبار بخشی به خود در برخی سخنرانی ها. اما برای پیدا کردن راه و رسمشان باید با ذره بین در میان سیاستمدارنمان گشت و این جستجو به گشتن به دنبال سوزن در انبار کاه می ماند. هر چند که حتی با وضعیت فعلی آدمهایی هستند که حقیقتا دلسوز مردم اند و دغدغه حل کردن مشکلات ولی نعمتانشان را دارند.

هنوز هم کورسوی امیدواری هست برای ما در میان مسئولینمان.

رسانه ای ها فرق نرم خبر و خبر سخت را میدانند. ای کاش کمی هم از جزئیات زندگی شخصیت های معاصر تاریخمان خبر داشتیم از نوع نگاهشان، از چگونگی عشق ورزیدنشان و از سایر زوایای زندگی یک اصلاح طلب اصول گرای واقعی.

در این 66 سال زندگی

786

در این 66 سال زندگی

ژان ژاک روسو در روز ۲۸ ژوئن سال ۱۷۱۲ در ژنو به دنیا آمد. اندیشه‌های او در زمینه‌های سیاسی، ادبی و تربیتی، تأثیر بزرگی بر معاصران گذاشت.روسو واپسین سال‌های حیاتش را در روستایی در حومه پاریس، با آرامش گذراند و به نگارش زندگانی شخصی و عاطفی خود پرداخت. او سرانجام در روز ۲ ژوئیه ۱۷۷۸ به علت سکته مغزی، در منزل خود در نزدیکی پاریس چشم از جهان فروبست.

«ژان ژاک» اندکی پس از تولد مادر خود را از دست داد و اقوامش از او پرستاری کردند. پدرش ساعت ساز بود و تا ده سالگی از او مواظبت می کرد و کتاب های زیادی را برای مطالعه در اختیار وی می گذاشت تا  قوای عقلی و فکری او پرورش یابد. «روسو» علاقه زیادی به کتاب «زندگی مردان بزرگ» اثر «پلوتارک» داشت. پس از چندی پدر روسو در اثر زد و خورد با یک شخص ناشناس از «ژنو» گریخت و پسرش «ژان ژاک» 10 ساله را به برادر خود که مردی عیاش بود سپرد. این عمو  تربیت برادرزاده را به کشیشی موسوم به «لامبرسیه» در قریه «بسی» محول کرد و «ژان ژاک» در آن قریه بود که با طبیعت مأنوس گردید و خصایص روحی او یعنی عشق به طبیعت و درخت و سبزه و صحرا تجلی کرد. پس از تحصیلات ابتدایی و بازگشت به «ژنو» ، شاگرد یک عریضه نویس دادگستری شد. در آوریل 1725 پس از چند هفته منشی گری شاگرد یک گراورساز شد و سه سال نزد او کار کرد اما چون استادش او راکتک می زد، در 14 مارس 1728 از «ژنو» فرار کرد.

در سال ۱۷۳۹ اولین کتاب خود را در وصف دهکده‌ای که در آن زندگی می‌کرد نوشت.در سال ۱۷۴۹، روسو با دیگر فیلسوفان عصر روشنگری همراه شد و به نوشتن مقالاتی در رابطه با موسیقی در آنسیکلوپدی پرداخت. او با شرکت و برنده شدن در مسابقهٔ آکادمی دیژون در سال ۱۷۵۰ و نوشتن نخستین رساله خود در پاسخ به سؤال ««آیا بسط، توسعه و استقرار علوم و هنر موجب اصلاح اخلاق مردم است یا خیر؟»»، که برنده جایزه اول این آکادمی شد، شهرت یافت. به علت اندیشه‌های احساساتی و نو روسو، کم‌کم موجی از انتقاد و تمسخر از طرف روشن‌فکران و فیلسوفان این عصر همچون ولتر، دیدرو و دالامبر برخاست.

در سال ۱۷۶۱، رمان «رمانتیک» (این صفت حدود یک قرن بعد به سبک روسو داده شد) الوئیز جدید یا ژولی را با موفقیت منتشر کرد. پس از آن، قرارداد اجتماعی و امیل را در سال ۱۷۶۲ نوشت. این دو اثر خشم پارلمان فرانسه و نیز هلند را برانگیخت، و حتی در ژنو و برن نیز ممنوع شد. امیل در ژنو در برابر جمع عموم پاره و آتش زده شد، و روسو به ناچار شبانه به نوشاتل گریخت و تحت حمایت فریدریک دوم (کبیر) پادشاه پروس درآمد. خشم مردم روسو را ناگزیر به فرار دوباره کرد و در سال ۱۷۶۵ به انگلستان روی آورد و نزد دیوید هیوم(به انگلیسی: David Hume)، نویسنده و فیلسوف انگلیسی پناه یافت. او در انگلستان نوشتن اتوبیوگرافی خود، اعترافات را آغاز نمود.انزوا، آوارگی و زندگی پر فشار روح و روان او را چنان پریشان کردند که روسو را تا مرز جنون پیش بردند، و او تا پایان زندگی خود دچار اختلالات مازوخیستی و پارانویا بود، به طوری که فکر می‌کرد همه علیه او توطئه می‌کنند.
روسو در سال ۱۷۷۰ با شرط عدم انتشار کتاب اجازه یافت تا به فرانسه بازگردد.

(مقبره ی روسو درپاریس)

کتابهای ژان ژاک روسو:
امیل - نا مه های اخلاقی- گفتار درباره ی منشاء نابرابری میان انسانها - قرارداد اجتماعی -غیب گوی روستا

ژان ژآک روسو میگه:

786

ژان ژآک روسو میگه:

ایمان داشتن به توانایی های خویش ، نیمی از موفقیت و کامیابی است .

میتوان حقیقتی را دوست نداشت ، اما نمیتوان منکر آن شد.

مردم بدون عشق کورانی هستند که به هیچ وجه به منزل نخواهند رسید.

بزرگترین تفاوت انسان و حیوان ،فهم و اندیشه نیست ،بلکه اراده و اختیار اوست.

افراد سست اراده همیشه منتظر معجزه ها و رویدادهای شگفت انگیزند اما افراد قوی ، خود آفریننده معجزه ها و رویدادهای شگفت انگیزند.

یک شب قدر به یاد ماندنی در کهف الشهدا

786

این سجده آخر نکند سجده سهو است؟
چندی است که این حافظه در خدمت ما نیست

ای دلبر من! تا غم وام است و تورم
محراب به یاد خم ابروی شما نیست

یک سکه سپردند، دو تا سکه گرفتند
گفتند که این بهره بانکی است، ربا نیست!

از بس که پی نان حلالیم شب و روز
در سجده ما رونق اگر هست، صفا نیست

به‌به، چه نمازی است! همین است که گویند
راه شعرا دور ز راه عرفا نیست!

خدایــــــــــا سرنوشت مرا خیر بنویس

تقدیری مبارک

تا هرچه را که تو دیر می خواهی زود نخواهم

وهرچه را که تو زود می خواهی دیر نخواهم...

                                                                                   

                

       

                                      

/یک شب قدر به یاد ماندنی در کهف الشهدا/

نظم نوین جهانی

786

همکاری سازمان ملل با نتانیاهور در

"نظم نوین جهانی"

بالاخره واقعیت ها رو باید با صراحت و بدون رو دروایسی گفت

..بدون شرح..

وقتی شکارچی شکار می شود/ گزارش تصویری

786

/وقتی شکارچی شکار می شود/

همیشه وقتی این کروکدیل ها آهوها و سایر حیوانات رو که برای آب خوردن میان لب رودخونه ها و بعدش این آب خوردن میشد آخرین باری که طعم آب رو می چشن یا زمانی که حیوانات به صورت گروهی برای مهاجرت باید از رودخونه رد بشن و اینها اونجا براشون میشه وفور نعمت و همینجوری پشت سر هم شکار می کنن از دست این کروکدیل ها حرصم میگرفت شاید فکر کنید کج سلیقگی کسی تو وبلاگش این عکسها رو بذاره اما من به کسایی که شاید این حرف رو بزنن میگم که اگر یه کم وسعت دید داشته باشیم چنین برداشتی نمی کنیم برای همین این گزارش تصویری رو میذارم.

چیزایی که برای ما ترسناک هستند و حتی جرئت نمی کنیم بهشون نزدیک بشیم رو گاهی وقتا تصورات ذهنی خودمون ترسناک و دست نیافتنیش می کنه نه حقیقت اون، هیچ وقت نباید این یادمون بره که "غیر ممکن، غیر ممکنه"

شاید باورتون نشه اما اتفاق افتاده

هنر قطعه ی گم شده ی پازل انقلاب(معرفی کتاب دغدغه های فرهنگی)

786

/هنر قطعه ی گم شده ی پازل انقلاب/

مگر جامعه‎ای می‎تواند بدون قصه‎نویسی باشد؟

هیچ بیانی نمی‎تواند تاریخ را مثل داستان و قصه بیان کند. وقتی درباره تاریخ با زبان غیرهنری حرف می‎زنیم، مثل این است که از فاصله 10 هزار پایی زمین، از شهری عکس برمی‎داریم. هیچ بیانی مثل بیان این کتاب معروف شولوخف، دُن آرام، نمی‎تواند انقلاب اکتبر را نشان بدهد. او مثلا فقط به یک منطقه قزاق‎نشین رفته و از آن‎جا قضایا را برای ما شرح داده است؛ اما همه روستاها، منطقه قزاق‎نشین است؛ فرق نمی‎کند.در سیبری هم قضیه همین است. او ماجرا را برای ما نقل می‎کند و ما از نزدیک انقلاب را می‎بینیم. آن کتاب گذر از رنج‎ها... هم همین‎طور است... این‎ها جزییات را بیان می‎کنند. مگر جامعه‎ای می‎تواند بدون قصه‎نویسی باشد؟ واقعا انقلاب جزو آن حوادثی است که جز با زبان هنری، اصلا قابل بیان کردن نیست.